Routes & Evenementen - Yukon Arctic Ultra

Routes & Evenementen - Yukon Arctic Ultra

Op 30 januari 2020 verzamelden 21 atleten zich in Whitehorse, Yukon, Canada om de 480km lange Montane Yukon Arctic Ultra te racen. Slechts twee eindigden... De non-stop race, die 'de koudste en zwaarste ultra ter wereld' wordt genoemd, strekt zich uit door de besneeuwde, meedogenloze en afgelegen wildernis van Yukon en deelt delen van het pad dat wordt gebruikt voor een sledehondenrace van 1600 km.


Naast de 480km lange race die om het jaar wordt verlengt tot 690km, is er ook een 160km een marathon afstand. Om op de racedag aan de start te mogen staan, moeten deelnemers aan racedirecteur Robert Pollhammer bewijzen dat ze de vaardigheden en ervaring hebben om de ruwe Yukon-temperaturen en de uitgestrekte eindeloze paden aan te kunnen.

 

Ook dit jaar is Alex de Sain aanwezig waarbij hij probeert de eerste Nederlander te worden die deze race uitloopt. Hij loopt tijdens deze tocht op de Roclite Pro G 400 van Inov8 met een speciale overschoen die beschermt tegen de enorme kou. 

 

Ondanks veiligheidsmaatregelen, waaronder sneeuwpatrouilles en SPOT-trackers voor racers, voegt de temperatuur een moeilijk te bevatten moeilijkheid toe. “Het is ander koek als het -40 graden Celsius of kouder wordt. Elk klein foutje kan ernstige gevolgen hebben”, zegt Pollhammer. Met temperaturen tot -50 graden Celsius is bevriezing gebruikelijk en in 2018, toen slechts één persoon de race uit liep was het zo koud dat de elektronica en sneeuwscooters het niet meer deden en de race tijdelijk werd stopgezet. De winnaar van het evenement van 2020, Fabian Imfeld uit Zwitserland, die zich van de race van vorig jaar had teruggetrokken vanwege bevriezing, trotseerde de kou en sneeuw die tot aan zijn knieën kwam om na 162 uur en 43 minuten over de streep te komen. "Het meest uitdagende aan de race waren de veranderende omstandigheden op het parcours", zegt hij. Van amputaties door bevriezing tot bevroren wimpers, dit is wat u moet weten over 's werelds koudste en zwaarste ultra.

 


1. Het is zo koud dat je oogleden aan elkaar vriezen.

"Temperaturen tot -50 graden Celsius zijn heel moeilijk te beschrijven voor iemand die het niet zelf heeft meegemaakt", zegt Jessie Gladish. “Elke taak is moeilijker. Stoppen vereist planning en je moet doordacht en efficiënt zijn met elk proces die je probeert uit te voeren.” Gladish gebruikt chemische handwarmers “zonder schaamte” en houdt constant in de gaten welke lagen ze moet aan of uittrekken. "Het kan een vervelende strijd zijn, maar cruciaal om te voorkomen dat ik te veel zweet en of onder een niet beheersbaar niveau van kou duik. Rillen is een serieus teken om snel iets te doen", zegt ze. Voormalig zee- en oceaanroeier Nick Griffith, die zich in 2018 terugtrok vanwege bevriezing, voegt eraan toe: "Het is zo koud dat ijs zich ophoopt op je wimpers en daardoor aan elkaar plakken. Uiteindelijk krijg je klompjes ijs over je ogen waardoor je ze niet kunt openen of sluiten.”

 


2. Bevriezing is een constante zorg.

Na te zijn teruggetrokken wegens lichte bevriezing van zijn vingers tijdens de race van 2018 toen de temperatuur daalde tot -44 graden Celsius, bevroor Nick Griffith's ook zijn voeten op de sneeuwscooterrit terug naar het kamp. “Pas toen ik in het ziekenhuis aankwam, bevestigden ze de ernst van de bevriezing in mijn linkervoet; onbehandeld zeiden ze dat ik al mijn tenen zou verliezen." Uiteindelijk heeft Nick drie tenen moeten amputeren, waaronder zijn grote teen. "Ik heb me relatief gemakkelijk aan kunnen passen zonder hen", zegt hij. 

 


3. Slaaptekort is dodelijk.

Racers kiezen waar, wanneer en of ze slapen tijdens de race. Voor de winnaar van 2020, Imfeld, koos hij ervoor om de hele nacht door te gaan ondanks de drang van zijn lichaam om te slapen. “Op een gegeven moment, toen ik niet wilde stoppen, moest ik tegen mijn stokken leunen omdat ik lopend bijna in slaap viel. Ik hallucineerde en zag veel vreemde dingen op het pad”, geeft hij toe. “Ik kwam er doorheen door veel chocolade te eten. 

 


4. De omstandigheden zijn zo zwaar dat wetenschappers het bestuderen voor toekomstige Mars-missies.

De omstandigheden van de tweejaarlijkse 690km lange race van Yukon zijn zo extreem dat wetenschappers van de University of Alaska Fairbanks en het Center for Space Medicine Berlin samen de effecten ervan op de deelnemers bestuderen met het oog op toekomstige Mars-missies. "Het vermogen van mensen om niet alleen te overleven, maar ook te gedijen in extreme omgevingsomstandigheden is van vitaal belang om onze kansen in de ruimte uit te breiden", zegt Robert Coker, co-hoofdonderzoeker aan de University of Alaska Fairbanks. "Opmerkelijk is dat de MYAU-atletengrote afstanden afleggen onder extreem winterse omstandigheden en een negatieve energiebalans hebben zonder hun mentale veerkracht of spieren te verliezen. 

 


5. Deelnemers hebben alles bij zich wat ze nodig hebben voor de race.

Voedsel, extra kleding, bivak, slaapzak, overlevingsuitrusting, fornuis, water. Er is veel om in te pakken. Lopers slepen hun uitrusting achter zich aan op een slee. 

 


6. Racers verbruiken 3500-7.000 calorieën per dag.

Afgezien van een warme maaltijd bij elk controlepunt (tussen de 40 en 70 km uit elkaar), is het je eigen verantwoordelijkheid om gevoed en ge hydrateert te blijven. Als je extreem vermoeid bent gebeuren er fouten. "Ik vergat ooit mijn eten bij een controlepost en kwam de volgende 70 mijl door met een paar gedroogde maaltijden en een paar chocoladerozijnen", zegt Cooke-Rogers.
Tijdens de race verbruiken sommige racers 7.000 calorieën per dag, maar Gellatly schat dat ze ongeveer 3.500 verbruikt. "Ik probeer veel calorieën te drinken' zegt ze. 

 

7. Je moet een ijzeren wil hebben om te finishen.

Deelnemers ploeteren 14-20 uur per dag, meestal in het donker. "Persoonlijk geloof ik dat het 90 procent mentale kracht is die deelnemers ertoe brengt om het af te maken", zegt Jessie Gladish.  Voor Imfeld, die zich "enorm gelukkig voelde bijna de hele race lang", was het denken aan de aanstaande bruiloft van zijn zus die hem op de been hield. "Het gaf me verschillende keren op het parcours een ongelooflijke boost", onthult hij.